กามนิต วาสิฎฐี : แต่งโดย คาร์ อดอลฟ เจเลอรู้ป แปลโดย เสฐียรโกเศศ-นาคะประทีป


จัดเป็น หนึ่ง ในร้อยเล่มที่คนไทยควรอ่าน

ในเรื่องกามนิต กล่าวถึงบุรุษผู้หนึ่งผู้ซึ่งมีนามว่า กามนิต
ผู้ที่หวังจะได้เข้าพบสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
เพื่อที่จะได้ขจัดความทุกข์ต่าง ๆ ที่ตนได้เผชิญมา และได้พบกับความสุขอันเป็นนิรันดร์
ในระหว่างการเดินทางไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้านั้น กามนิตได้เข้าขอพักที่บ้านของช่างปั้นหม้อท่านหนึ่ง
เป็นการชั่วคราว และในวันเดียวกันนั้นสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ได้เสด็จมาขอพักอาศัย
ที่บ้านหลังนั้นด้วยพอดี กามนิตจึงได้มีโอกาสเล่าเรื่องของตนเองและสนทนาธรรมกับพระพุทธเจ้า
โดยที่ไม่รู้เลยว่า พระสงฆ์ที่สนทนาอยู่นั้นคือพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั่นเอง
เรื่องราวดำเนินส่วนแรกเป็นภาคพื้นดิน

และต่อในส่วนหลังเป็นภาคสวรรค์ ที่กามนิต ได้เสียชีวิตระหว่างเดินทาง
เพื่อจะได้พบ สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ไปเกิดเป็นเทวดาและพบกับ วาสิฏฐี
ทั้งสองได้เล่าเรื่องราวชีวิตหลังความรักในโลกมนุษย์ ประสบการณ์แห่งการไขว่คว้าหากัน
จนได้มาพบเจอพุทธศาสนา ตลอดจนการเห็น การเกิดดับของสรรพสิ่งที่แม้แต่สวรรค์
พรหมก็หลีกหนีไม่พ้นความเปลี่ยนแปลง มีแต่บรมสุขแห่งพระนิพพาน
คือทางออกแห่งการเดินทางอันยาวนานนี้
วาสิฏฐีได้เข้าถึงความจริงนี้ก่อน และทำให้กามนิตได้รู้ว่าบุคคล ที่ตนพบในบ้านช่างปั้นหม้อ
ได้ให้สัจธรรมแห่งความจริงไว้พิจารณา คือใคร การไม่ต้องเวียนว่ายอีกต่อไปเป็นเช่นไร
ในที่สุดในเรื่องกามนิตนี้ มีกามนิต และวาสิฏฐีเป็นตัวเอก
และนอกจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ยังมีองคุลิมาล พระอานนท์ และพระสารีบุตร
ปรากฏในเรื่องอีกด้วย

เป็นการเชื่อมโยงหลักธรรมในพุทธศาสนา
กับความจริงแห่งความรักได้อย่างลึกซึ้งและกินใจ

ซึ่งเดิมหนังสือไม่ได้มีการแบ่งเล่มเป็น สองภาคแต่ได้มีการแบ่งภาค
เพือให้นักเรียนได้ศึกษาด้วยความยากในการทำความเข้าใจส่วนภาคสวรรค์
และประเด็นเรื่องนักบวชหญิงและภิกษุณี
(เนื้อเรื่องย่อ จาก wikipedia)

บางถ้อยคำจาก กามนิต - วาสิฏฐี


"ความรักของฉันจะเปรียบด้วยสีดอกไม้ไรๆไม่ได้
เพราะฉันได้ยินกล่าวกันว่า - ความรักที่แท้จริงไม่ใช่สีแดง
ย่อมมีสีดำดังสีนิล เหมือนดั่งสีศอพระศิวะ เมื่อทรงดื่มพิษร้ายเพื่อรักษาโลกไว้ให้พ้นภัย
ความรักแท้จริงต้องสามารถต้านทานพิษแห่งชีวิต และต้องเต็มใจยอมลิ้มรสที่ขมขื่นที่สุด
เพื่อเสียสละให้ผู้ที่เรารักคงชีพอยู่ และเพราะด้วยความขมขื่นที่สุดนี้
ความรักย่อมเต็มใจเลือกเอาสีนิลคือความขื่นขมไว้ ดีกว่าจะเลือกเอาสีอื่น
คือมุ่งแต่จะหาความบันเทิงสุขอย่างเดียว"


(ตอนบนลานอโศก กามนิต - วาสิฏฐี)