ไฟอาย : 'รงค์ วงษ์สวรรค์

ไฟอาย : 'รงค์ วงษ์สวรรค์

ไฟอายคือผลงานในยุคแรกๆ ของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์

โดยใช้นามปากกว่า ลำพู ซึ่งเขียนลง สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์อยู่หลายปี

ผลงานในวัยหนุ่มของ ' รงค์ นี้เป็นที่ เลื่องลือว่า รุ่มร้อน และ

ไม่ง้อตำราหรือขนบเดิมของภาษาไทย มีการใช้ภาษาและถ้อยคำแปลกใหม่เสมอๆ

ชื่อตัวละครก็ทั้งแปลกและไพเราะอยู่ในที

เนื้อเรื่องนั้นหรือ - - มีทั้งถ้อยคำรำพึงรำพัน ไปจนถึงเรื่องสั้นได้เลยทีเดียว

มาดูตัวอย่าง ชื่อตัวละคร ของ ' รงค์ กัน

รสนา

ผายผัน

ยาจิต

เฉิดฉิน

อ่อนจัน

เพียรเฉลย

นวลปราง

สายสนม

อะเคื้อ

ชะอ้อน

ประมน

พรเพิ่ม

นวลตอง

'ประมนพูดว่า ถึงจะเข้าหน้าฝนแล้วก็ยังไปตากอากาศได้ - - ชายทะเลสวยหรือไม่

อยู่ที่ผู้หญิงที่ไปด้วยต่างหาก '

นี่แค่ถ้อยคำรำพึงรำพัน บรรทัดแรกของ ลำพู เท่านั้น !

บางตัวอย่าง จาก ไฟอาย

ในหมู่เพื่อนของข้าพเจ้า

เรามักจะแสวงหาทุกข์หรือสุขกันต่างวิถี*

ในงานเขียนของ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ การใช้ตัวอักษร เล็กใหญ่

การเว้นวรรค หรือช่องไฟ บ้างขึ้นต้น บ้างลงท้าย ล้วนทำให้เกิดอารมณ์ แก่คนอ่านได้แทบทั้งสิ้น

หรือ บางทีก็ จับคำพูดใส่ปากตัวละคร ให้สะเทือนอารมณ์ได้เช่นกัน

อย่างเช่น

'ชีวิตของหล่อนมีแต่เมื่อวานและเดี๋ยวนี้ ไม่มีใครพูดถึงพรุ่งนี้เพราะว่ามันยังมาไม่ถึง

และจะไม่มีวันมาถึงเป็นอันขาด' - -

( 'รงค์ วงษ์สวรรค์ : ไฟอาย; ตอน วันหน้ามาหารำพาอีกนะคะ)

มากหรือน้อยไปกว่านี้ สนใจ เคล็ดไทย